Anneke Frankenberg

Opgegroeid in een gezin waar iedereen muziek maakte, hoorde ik op mijn derde een concert van violiste Vera Beths. Op dat moment besloot ik dat de viool mijn instrument zou worden. Ik moest nog tot mijn zevende wachten voor ik eindelijk op vioolles mocht, maar toen kon mijn muzikale carriere dan toch beginnen …

Bovenstaand narratief is een mooi en romantisch begin van mijn website, maar ofschoon de feiten kloppen, was de werkelijkheid een stuk weerbarstiger. Eenmaal begonnen met vioolles bleek al snel dat ik weliswaar muzikaal was, maar ik vond in mijn eentje op mijn viool oefenen helemaal niet zo leuk. Op mijn dertiende speelde ik liever bas in een punkband, volksmuziek vond ik veel aantrekkelijker dan klassieke muziek, en het conservatorium was een flinke strijd.

Gelukkig ben ik wél violiste geworden, en nog steeds vind ik het geweldig om via muziek te communiceren. Inmiddels speel ik graag viool én contrabas, klassieke én wereldmuziek, hou ik van theater, van lesgeven en van mensen verbinden op allerlei manieren.

Leuk dat je mijn website bekijkt!